| بومی منطقه | جنوب شرقی اروپا و آسیا |
| مشخصات مورفولوژی | نوع گیاه بن سای است.دسته گلهای سفید خار آتشین در اواخر بهار بر بوته ها آشکار می شوند.
ساقه های خاردار و برگ های سبز براق دارد .
در زمستان خوشه های گل سفید آن بسیار جذاب است و از ابتدای عمر گیاه بر شاخسارانش می شکفند. در طول پاییز و زمستان نمایش پردوام میوه های خوشه ایی و آلبالو مانند نارنجی یا سرخ آتشین جلوه ی درخشانی به باغ می دهد و موجب جذب پرندگان می شود و این امر خود موجب پراکنده شدن بذر گیاه می گردد.
|
| محیط مناسب برای رشد | داخل ساختمان |
| کوددهی | کوددهی ضروری نیست ، اما در بهار می توان کود یا غذای کامل گیاهی را در خاک به کار برد. |
| روش تکثیر | ازطریق کاشت بذر به راحتی تکثیر می شود ، اما نتیجه متغییر است . قلمه های نیمه خشک گرفته شده در پاییز به راحتی ریشه خواهند داد. |
| آفات و بیماریها | مشکل خاصی از نظر آفت و بیماری ندارد. |
| مراقبت و نکات باغبانی | بهترین رشد و نمو را در آب و هوای سرد و مرطوب دارد ، اما در اقلیمهای دیگر نیز ، جزء نواحی خیلی گرم ، به خوبی می رویند. برای داشتن رشد کامل و متراکم به آفتاب کامل نیاز دارد و به باد تحمل نشان می دهد ، اما غالبا به عنوان باد شکن و پرچین و حایل پرورش داده می شود.
به انواع گوناگونی از خاکها تحمل نشان می دهد . خاک خوب زهکشی شده غنی شده با کود آلی ترجیح می دهد اما در خاک های فقیر هم کاملا خوب رشد می کند.
میوه های آلبالویی رنگینی در پاییز و زمستان بر شاخساران این گیاه جلوه گری می کنند ، که از انگیزه اصلی کاشت آن است.
به بوته های تازه کاشته شده به طور منظم آب بدهید ، اما بوته های جا افتاده دوره های طولانی خشکی را بسلامت از سر می گذرانند. اگر هر 2 تا 3 هفته یکبار آبیاری سنگین بشوند نشو و نمای خوبی را خواهد داشت. هرس شاخه ضروری نیست ، فقط برای حفظ شکل و شمایل درخت می توان هر موقع از سال اقدام کرد.
|
| توضیحات | نام های دیگر : پیراکان تا, شیرخشت آتشین ، خار مصری |